کنفرانس امنیتی مونیخ جای مناسبی برای «سیاست کاریهای نمادین» نیست
تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۸۰۳۳
سایت تحلیلی "ناخ دنک زایتن" آلمان در یادداشتی با اشاره به عدم دعوت ایران و روسیه به کنفرانس امنیتی مونیخ بیان میکند که این کنفرانس در حال از دست دادن فرصت برای خود به عنوان یک مجمع بینالمللی پیشرو در خصوص مسائل امنیتی است. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، سایت خبری و تحلیلی "ناخ دنک زایتن" آلمان در در یادداشتی تحت عنوان «کنفرانس امنیتی مونیخ- محلی برای سیاست کاری نمادین؟»، نقدی بر عدم دعوت از ایران در این کنفرانس سالانه منتشر کرده و مینویسد که یک کنفرانس امنیتی با سابقهای طولانی، همانند کنفرانس امنیتی مونیخ جای مناسبی برای «سیاست کاریهای نمادین» نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این یادداشت در نقدی بیان میکند: «کنفرانس امنیتی مونیخ در این روزها و به ویژه در شرایط حساس کنونی، در حال از دست دادن فرصت برای اثبات خود به عنوان یک فُروم بینالمللی پیشرو در بحث در خصوص مسائل امنیتی برای دستیابی به صلح در جهان است.»
این سایت خبری و تحلیلی ادامه میدهد: «به طور سنتی این رویداد میبایست بحرانهای بینالمللی همانند جنگ اوکراین و یا موضوعات بینالمللی مهم مانند احیای برجام که در آن رفع تحریمها در قبال نظارت بر برنامه اتمی ایران مدنظر قرار گرفته شده است را در یک فضای باز و در مسیر حل و فصل، در قالب گفتگو به بحث و تبادل نظر بگذارد، اما اکنون شاهد آن هستیم که از روسیه و ایران اصلا دعوت به عمل نمیآید.»
در این یادداشت ضمن تاکید بر اینکه کنفرانس امنیتی مونیخ جای سیاسی کاری نمادین نیست، نحوه دعوت از افراد برای شرکت در این کفرانس را خارج از عرف دیپلماتیک میداند: «برخلاف یک مراسم دیپلماتیک که در آن بنا به خواسته میزبان، دعوتهایی شخصی ارسال و یا مهمانانی با دلایلی مشخص و طبیعتا خارج از عرف دیپلماتیک از لیست به اصطلاح خط میخورند، تا از این طریق یک حرکت نمادین از سوی میزبان صورت پذیرفته باشد. یک کنفرانس امنیتی با سابقهای طولانی، همانند کنفرانس امنیتی مونیخ جای مناسبی برای «سیاست کاریهای نمادین» نیست.»
نگارنده همچنین میافزاید: «با پس گرفتن دعوت از مهمانانی خاص نه تنها وجهه این کنفراس در صحنه بین الملل دچار آسیبی جدی میشود، بلکه «فرهنگ بحث و جدل» که از نمادهای نظام سیاسی در آلمان محسوب میشود نیز زیر سؤال میرود.»
این یادداشت ادامه میدهد: «آنچه از "هتل بایریشر هوف" انتظار میرود یک بحث و گفتگوی جدی میان مواضع مختلف موجود در دنیای سیاست خارجی است، به ویژه رویارویی با مواضع آن کشورهایی که بخش بزرگی از راه حل را در چالشهای امنیتی کنونی در سیاست جهانی، شکل میدهند. اینکه با این رفتار دیدگاه واقع بینانه در برخورد با آنچه در جهان میگذرد، کاملاً مغفول میماند، بسیار دلسرد کننده است.»
این سایت خبری و تحلیلی ضمن اشاره به عدم بیطرفی این کنفرانس، بیان میکند که نشست امسال این کنفرانس بیشتر شبیه به یک نشست سالانه یک حزب است: «کنفرانس امنیتی مونیخ هیچگاه بیطرف نبوده و همواره نام «فراآتلانتیک» را با خود به همراه داشته، اما با این وجود اغلب در این کنفرانس پلتفرمی برای مباحث جدی در اختیار نمایندگان کشورهای مختلف قرار میگرفته است. اما این بار، رویداد امسال بیشتر شبیه نشستهای سالانه یک حزب است که در آن اغلب حضار و مدعوین کم و بیش یک نظر مشابه را نمایندگی میکنند و قرار است از این فرصت برای نمایش انسجام خود استفاده کنند، انسجامی که در حال حاضر و در رقابت سیستمی امروز، از سوی صحنه گردانان ضروری تلقی شده است.»
"ناخ دنک زایتن" همچنین تاکید میکند: «این مسئله بیشک به عمیقتر شدن دوقطبی در جهان سیاست خارجی میانجامد و نمیتواند جلوهای از فضای جهان کنونی که در آن صلح بیش از هر زمانی متزلزل شده است، باشد.»
این یادداشت همچنین بیان میکند که با مواضع ضد ایرانی و روسی اخیر آلمان چنین سیاستی هم محتمل بود: «با نگاه به موضع نقادانهای که سیاست خارجی آلمان در ماههای اخیر در قبال ایران و روسیه از خود نشان داده است، قبل از بروز این حرکت هم بسیار محتمل بود که مدیران کنفرانس امنیتی مونیخ، متأثر از سیاست رسمی یادشده، این دو کشور را کنار بگذارند. اگرچه طرف ایرانی نیز به احتمال فراوان، وقوع این رفتار را بسیار محتمل میدانسته است، اما علی الظاهر باز هم کورسوی امیدی برای پیروزی دیپلماسی وجود داشته است.»
این سایت خبری و تحلیلی ادامه میدهد: «از سر طنز میتوان اینگونه گفت: هوشمندانهتر و در عین حال دیپلماتیکتر این بود که برگزار کنندگان، تنها ساعاتی قبل از شروع کنفرانس، دعوت خود را پس میگرفتند و آنها را از لیست کنار میگذاشتند. در این صورت سیاست کاری نمادین شان کاملتر میبود!»
این یادداشت تاکید میکند که با وجود این شرایط این کنفرانس تبدیل به یک صحنه نمایش تک بعدی میشود: «اکنون این خطر جدی وجود دارد که دیگر هیچ مانعی در مقابل افراد پشت پرده این تصمیم برای تبدیل این کنفرانس به صحنه نمایش تک بعدی، استدلالهای یکسویه و کف و سوت برای یکدیگر، وجود ندارد.»
همچنین با اشاره به گزارش این کنفرانس بیان میکند: «گزارش 2023 کنفرانس امنیتی مونیخ نیز به وضوح بیانگر تناقضات غرب است. از طرفی اینگونه القا میگردد که به دنبال خلع سلاح (هستهای) هستیم، ولی همزمان در راستای سیاست های «چرخش دوران» تسلیح گستردهای صورت میپذیرد و از این موضوع ابراز خوشحالی میگردد که «قدرتهای اتمی دموکراتیک» در شرایط کنونی اهتمام خود بر بازدارندگی هستهای را مورد تاکید قرار میدهند. این موارد تناقضاتی هستند که واقعیت امروز را شکل داده و بسیاری را در دنیای امروز، به یافتن مسیرهای جایگزین ترغیب کردهاند.»
در این یاداشت ضمن اشاره به سیاست خودبرتربین دموکراسی غربی، تاکید میشود که خارج کردن لیست مهمانان این کنفرانس به عنوان یک خود انزوایی از ترس روبهرو شدن با واقعیتها تعبیر میشود: «اینکه از یک نظام ارزشی خاص از این طریق استفاده ابزاری شود که تعهد به معیارهای خود آن نظام تنها در صورت برآورده شدن منافع صورت پذیرد، نیز واقعیتی است که روز به روز بیشتر کنجکاوی افکار عمومی را بر میانگیزد. کشورهایی نظیر ایران در چنین فضایی به دنبال یک سیاست خارجی پویا هستند تا بتوانند به وسیله آن از خود در مقابل سیاست تحریمی چندین ساله دفاع کنند، سیاستی که برگرفته از خودبرتربینی «دموکراسی غرب» است. دیدار رسمی رئیس جمهور ایران از چین در این هفته خود نشانه و اشارهای است به همین موضوع. لذا میتوان از این رفتار، یعنی خارج کردن از لیست مهمانان کنفرانس امنیتی مونیخ، به عنوان یک خودانزوایی از ترس روبهروشدن با این واقعیتها تعبیر کرد.»
این یادداشت در آخر تاکید میکند: «بدون دیپلماسی و گفتگو و با سلاح و تحریم بیشتر که صدالبته هرگز مسائل امنیتی حل شدنی نیستند، امنیت از طریق گفتگو و نه از طریق سیاست کاریهای نمادین محقق میگردد.»
کنفرانس امنیتی مونیخ بدون حضور نمایندگان روسیه و ایران برگزار میشودواکنش کنعانی به دیدار برخی مقامات اروپایی با عناصر ضد انقلابانتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: اخبار ایران بین الملل اخبار روسیه مذاکرات هسته ای اخبار آلمان سایت خبری و تحلیلی سیاست خارجی عنوان یک بین المللی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۸۰۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) آینده مبهم خودروهای نمادین؛ جیپنیها به آخر خط رسیدند
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
فرارو- اولین جیپنیها درست پس از جنگ جهانی دوم به خیابانهای فیلیپین رفتند. این وسایل نقلیه پر سر و صدا و دودزا که در ابتدا از جیپهای باقیمانده آمریکایی ساخته میشدند به نماد ملی تبدیل شدند. هفت دهه بعد، این وسایل نقلیه رنگارنگ با یک تهدید وجودی ناشی از طرح جایگزینی آنها با مینیبوسهای مدرن مواجه شدند.
به گزارش فرارو، تعمیر آسان و سواری ارزان باعث شد تا این وسایل نقلیه از نظر اندازه و طول رشد کردند تا به ستون فقرات سیستم حمل و نقل کشور فیلیپین تبدیل شوند و مسافران و کالاها را حمل کنند.
اما طرح دولت برای حذف تدریجی خودروهای جیپنی در تلاش برای نوسازی شبکه آشفته حمل و نقل عمومی کشور، آینده این خودروهای نمادین را در هالهای از ابهام قرار داده است.
لئونارد سارائو، ناظر عملیات سارائو موتورز، سازنده جیپنی، به خبرگزاری فرانسه گفت: این ضربه سنگینی بود.
سارائو موتورز یکی از اولین شرکتهایی بود که پس از اینکه بنیانگذار لئوناردو سارائو از رانندگی کالسکه دست کشید، برای ساخت وسایل نقلیه عمومی موتوری در اوایل دهه ۱۹۵۰، جیپنی را تولید کرد.
تولید در تاسیسات گسترده این شرکت خانوادگی در مانیل پایتخت فیلیپین در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به اوج خود رسید و کارگران ۵۰ تا ۶۰ دستگاه جیپنی در ماه تولید میکردند.
تقاضا در دهههای بعد با در دسترس قرار گرفتن سایر گزینههای حمل و نقل شروع به کاهش کرد. تا سال ۲۰۱۴، سارائو موتورز کمتر از ۱۰ دستگاه جیپنی در ماه تولید میکرد.
اما راه اندازی برنامه حذف تدریجی جیپنی توسط دولت در سال ۲۰۱۷ بود که ترمز تولید را به شدت کشید.
سارائو، نوه سارائو پدر، گفت که نیروی کار به شدت کوچک شده و هر چهار تا شش ماه یک دستگاه جیپنی تولید میکند.
وی که ۳۱ سال دارد گفت: ما مشتریانی داشتیم که از دهه ۵۰ جیپنی میخریدند و ناوگان خود را بزرگتر میکردند.
با این برنامه جدید، تردیدها یا ترسهای زیادی وجود دارد که اگر یک جیپنی کاملاً جدید بخرند، آیا هنوز هم میتوانند چند سال بعد از آن استفاده کنند؟
سارائو گفت، سارائو موتورز میتواند جیپنیهای مدرنی را تولید کند که توقعات زیستمحیطی و ایمنی دولت را برآورده میکند، اما آنها سه تا چهار برابر قیمت یک جیپنی معمولی هستند.
طی هفت سالی که از اجرای برنامه حذف تدریجی میگذرد، به دلیل اعتراضات و کووید-۱۹، اجرای آن تاخیرهای متعددی داشته است.
اپراتورها اکنون تا ۳۰ آوریل فرصت دارند به یک تعاونی بپیوندند و سپس به تدریج ناوگان خود را با وسایل نقلیه مدرن که ایمن تر، راحتتر و پاکتر هستند جایگزین کنند.
تعاونیها میتوانند به منابع مالی بانکی دسترسی داشته باشند و برای هر وسیله نقلیه یارانه دولتی دریافت کنند تا بار مالی دوره گذار کاهش یابد. اما رانندگان مخالف این طرح استدلال میکنند که خرید یک وسیله نقلیه جدید آنها را در بدهی مدفون میکند و آنها نمیتوانند پول کافی برای بازپرداخت وام و امرار معاش خود به دست آورند.
جولیو دیموناهان، ۵۷ ساله، که یک جیپنی در مانیل اداره میکند و به یک تعاونی پیوسته، گفت: دستیابی به یک جیپنی مدرن برای ما دشوار است... ما نمیتوانیم قیمت آن را بپردازیم.
او با اشاره به افزایش رقابت در خدمات حمل و نقل گفت: حتی الان هم خودرهای ما به دلیل سود کمی که به عنوان اپراتور به دست میآوریم آسیب میبیند.
در حالی که جیپنیها اکنون با اتوبوسها، وانتها و موتورسیکلتها برای مسافران رقابت میکنند، اما همچنان یک منظره و صدای رایج در فیلیپین هستند.
جیپنیها اغلب با رنگآمیزی روشن و با اگزوزی که شبیه ترومپت به نظر میرسد، برای مسافران هزینهای معادل ۱۳ پزو (۲۳ سنت) دارد و موتورهای کامیون دیزلی دست دوم آنها به راحتی قابل تعمیر است.
سارائو گفت: هنگامی که مشتری از ما یک جیپنی بخرد، هر مکانیک در استانها یا مناطق دوردست میتواند آن را تعمیر کند. اما مینیبوسهای مدرنی که دولت میخواهد آنها را جایگزین کند، به فناوریهای پیشرفتهتر، با موتورهای استاندارد اروپا یا موتورهای الکتریکی، وایفای، دوربین مدار بسته و تهویه مطبوع مجهز هستند.
سارائو گفت که شرکت او نمیتواند با ظرفیت تولیدکنندگان خارج از کشور برای تولید انبوه وسایل نقلیه رقابت کند. اما او گفت که جیپنیهای ساخت سارائو موتورز ارزانتر از مینیبوسهای وارداتی هستند و کیفیت بالاتری دارند.
تئودورو کاپارینو، که به مدت ۳۵ سال رانندگی میکند، امیدوار است که دولت تصمیم بگیرد به جای جایگزینی آنها با وسایل نقلیه ساخت چین، جیپنیهای موجود را تعمیر کند.
در حالی که جیپنی به شکل فعلی ممکن است به پایان جاده نزدیک شود، سارائو گفت که امیدوار است ماهیت وسیله نقلیه زنده بماند. او میگوید: ممکن است بزرگتر به نظر برسد، ممکن است وسیعتر و طولانیتر به نظر برسد، اما تا زمانی که ماهیت ظاهری یا روح جیپنی هنوز وجود دارد، من هنوز فکر میکنم که این جیپنی خواهد بود.